Strona główna

Nie powiedzial nic wiecej, a ja nie moglam pytac. No, nie moglam. Wyszedl ode mnie o jedenastej, przerazony ta pozna pora. Ale jak moglam ufac Marcinowi, jezeli ciagle napotykalam jakies niedomowienia, niejasnosci? Ta cholera ma racje... - mruknalem do niego- powinienem byl powiedziec Stalismy przed moim domem. Przygladali mi sie uwaznie, jakby chcieli zobaczyc choc ulamek tego, co we mnie tkwi